به نقل از «خبرگزاری صدا و سیما»

مداومانِ ایران

تاریخ انتشار: ۱۷ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۳۶۴۵۷

به گزارش به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، آذر سال ۱۳۹۷ بود که با معرفی‌­نامه‌­ای از طرف مسئول یکی از تشکل‌­های دانشجویی دانشگاه الزهرا (س)، به دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران رفتم تا از یک مدیر ارشد این دانشکده بخواهم که یک خانم کارآفرین و تولیدکننده را معرفی کند. برای آن که این خانم کارآفرین و تولیدکننده، در مراسم گرامی‌­داشت روز دانشجو، دختران دانشجوی تنها دانشگاه خاص زنان ایران را به کارآفرینی و تولیدکنندگی ترغیب کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!   بعد از سلام و ارائه معرفی­‌نامه، این مکالمه بین ما انجام شد: - حالا حتما باید خانم باشه؟ + بله آقا - چرا؟ +، چون می­‌خوایم دانشجو‌های دختر از زبون یه خانم بشنون که کنار حفظ زندگی خانوادگی، میشه کارآفرین و تولیدکننده بود. - اشکالی نداره ما آقایون رو بگیم بیان و روسری بدیم سرشون کنن؟ خانم­‌ها که نمی­‌تونن تولیدکننده بزرگی بشن (با پوزخند به نشانه تمسخر)   وقتی این جملات را می‌­گفت، از شدت عصبانیت، می­‌خواستم سرش فریاد بکشم؛ هر چه نباشد، من دختر یک طایفه از عشایر لر هستم که پیشه آن­ها، تولید محصولات کشاورزی، دام و محصولات لبنی بوده و هست.   حتی ساکن پاکدشت هم هستم؛ شهرستانی در جنوب شرق استان تهران که در آن، سه شهرک صنعتی بزرگ به نام­‌های پایتخت، خوارزمی و عباس­‌آباد و همچنین یک شهرک صنعتی کوچک‌­تر به نام شن­‌زار وجود دارد؛ البته علاوه بر تولید دام و طیور، فعالیت گسترده پاکدشتی‌­ها در حوزه کشاورزی، باعث شده تا این شهرستان گاهی به عنوان پایتخت گل و گیاه ایران هم نامیده شود.   شاید بیش­تر از این ناراحت شدم که در دانشگاه الزهرا (س) دوره کارشناسی زیست‌­فناوری را می­‌گذراندم و آن­قدر علاقه به کارآفرینی و تولید داشتم که همراه یکی از اساتید و هم دانشگاهی­‌هایم به دنبال تولید مکمل­‌های غذایی و دارویی از نوعی ریزجلبک بودم.   اصلا چرا باید یک مدیر دانشگاه این‌گونه دانشجویان را ناامید کند؟ به نظرم باید جایش را به افرادی بدهند که واقعاً امیدوارند و دغدغه دارند؛ مثلاً همین استاد من. با این که مرد است و در دانشگاه زنانه تدریس می‌­کند، همیشه می‌­گوید دانشجویان این دانشگاه خیلی باهوش هستند و فقط باید انگیزه داشته باشند.   این خاطرات درست زمانی در ذهنم مرور می­‌شد و این تفکرات زمانی فکرم را در بر گرفته بود که در مسیر رفتن از خانه‌­مان در یک شهرستان کارآفرین و تولیدکننده، به جلسه جمعی از کارآفرینان،  تولیدکنندگان و دانش‌­بنیا‌ن‌­ها با رهبر انقلاب بودم.   دلم می‌­خواست بدانم، اتفاقات ناامیدکننده‌­ای مانند آن­چه که در دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران برای من رخ داده بود، چقدر در جلوگیری از تلاش جوان‌­ها به ویژه زنان جوان برای تولیدکننده شدن اثرگذار است؟ شاید همین باعث شد که خبرنگار اقتصادی شوم.   چه تگرگی می‌­آمد. می­‌ترسیدم به موقع نرسم؛ آخر زمان رسیدن از پاکدشتِ تولیدکننده به تهرانِ مصرف‌­کننده، آن هم با وسایل نقلیه عمومی، قدری طولانی است.   بله!؛ نتوانستم کمی زودتر خود را به حسینیه امام خمینی (ره) برسانم و ساعت تقریبا ۸ صبح شده بود.   ...   قبلاً هم دو بار در دیدار‌های دانشجویی به اینجا آمده‌­ام، اما به نظرم این بار خیلی راحت‌­تر و بدون صف وارد شدم؛ انگار گروه حفاظت منظم‌­تر شده است.   بالاخره وارد حسینیه امام خمینی (ره) شدم.   همه نزدیکان و همکارانم می­‌گویند که در کار، انسان جدی و صریحی هستم - راستش آن‌­ها نمی­‌گویند صریح؛ می­‌گویند رودار هستی؛ راست‌­ترش این که می‌­گویند پررو هستی –، اما نمی‌­دانم چه شده که این بار رویم نمی‌­شود به قسمتی که آقایان تولیدکننده نشسته‌­اند، نزدیک و با آن­‌ها هم‌­کلام شوم.   چاره چیست؟ باید این دیدار را روایت کنم؛ دیر هم که رسیده‌­ام.   نیم­‌نگاهی به بخش مردانه جمعیت انداختم؛ وزرا و برخی معاونان رئیس جمهور در صف اول نشسته­‌اند. میان جمعیت، چهره­‌های آشنایی را هم دیدم؛ مثل مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران که در ردیف پشت سر خانم­‌ها نشسته بود.   جلو رفتم و سلام کردم؛ قبلا چندین بار به عنوان خبرنگار، با او مصاحبه کرده‌­ام. به گرمی جواب سلامم را داد؛ در دلم گفتم که کاش، اجازه داشتم تلفن همراهم را به داخل حسینیه بیاورم و از او مصاحبه بگیرم.   این خصلت ما خبرنگارهاست؛ همیشه دنبال گرفتن پاسخ سوالات از مدیران در هر شرایطی هستیم. به نظرم این بار را شانس آورد که وسیله‌­ای برای ضبط کردن صدایش نداشتم.   مدیرعامل سابق پالایشگاه شازند را هم دیدم؛ مدیر خوب و تلاشگری است. شنید­ه‌­ام مسئولیت مهم‌­تری گرفته است، اما نمی‌دانم در کجا؟   کمی آن طرف‌­تر از او، یک چهره آشنای دیگر هم بود؛ البته برای من. آقای علیرضا یونچی. تاجر فرشی که داور یک مسابقه تلویزیونی در حوزه کسب‌­وکار شد. من در پیش­‌تولید فصل اول آن مسابقه همکاری داشتم. یک لحظه یادم آمد شب­‌هایی را که به خاطر کار کردن در آن مجموعه، کابوس می­‌دیدم.   کابوس انبوه علاقه­‌مندان برای راه‌­اندازی یک کسب­‌وکار که سنگ­‌ها بود در مسیر کارشان. بار‌ها کابوس آن فعال اقتصادی را می‌­بینم که چون نتوانسته بود آخرین مجوز را بگیرد، قید تولیدکننده شدن را زد و فیلم آتش زدن مجوزهایش را برایم فرستاد!   کار من و همکارانم در آن­‌جا این بود که وقتی فعالان اقتصادی در مراحل راه‌­اندازی یا ثبات دادن یا توسعه دادن به کسب­‌وکارشان با سنگ‌­اندازی­ از سوی برخی دستگاه­‌های اجرایی مواجه می‌­شوند، با استناد به قوانین، مشکلات آن‌­ها را پیگیری کنیم یا حتی مشاوره بدهیم که قوانین چه می­‌گویند.   آن­جا فهمیدم که وقتی کسی می‌­گوید، تحریم داخلی بزرگ‌­تر از تحریم خارجی است، چه منظوری دارد. همان پاییز ۱۳۹۷ که از دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران برای پیدا کردن یک خانم کارآفرین ناامید شدم، با این شتاب­‌دهنده آشنا شدم و خانم‌­های کارآفرین را به ما معرفی کردند.   به سمت خانم‌­ها رفتم. از حدود ۴۰ خانم حاضر، توانستم تنها با ۹ نفر هم­‌کلام شوم؛ زنانی که بین ۳۰ تا ۵۰ سال داشتند و شوق دیدار در چهره‌­هایشان داد می‌­زد. به عنوان یک زن، دوست داشتم بدانم که آیا زنان می‌­توانند به راحتی مردان، کارآفرین و تولیدکننده شوند؟       خانم ویکتوریا شیدایی تولیدکننده کاغذ مخصوص کارتن‌­سازی از اصفهان آمده بود. می­‌گفت از سال ۱۳۹۱ که پزشکی را رها کرد و تولیدکننده شد، هیچ وقت حس نکرده که میان زن و مرد برای تولیدکننده شدن تفاوتی وجود دارد؛ بلکه جوان، خودش باید بخواهد و تصمیم بگیرد.   او می­‌گفت: از سیاستگذاران و تصمیم­‌گیران کشور درخواست دارد که به چند مشکل رسیدگی کنند؛ مثلاً ناترازی انرژی که منجر به کاهش برق و گازرسانی به واحد‌های تولیدی می‌­شود و همچنین هزینه­‌های تولید و رقابت با کالا‌های خارجی را افزایش می‌­دهد.   وزیر صمت یک صندلی جلوتر از او نشسته بود؛ خانم شیدایی می‌­گفت وزارت صمت باید مانع از واردات کاغذ کارتن‌­سازی شود. همینطور باید به گونه­‌ای برنامه‌­ریزی و بودجه‌­ریزی شود که بتوانیم ارز دو نرخی را از اقتصاد حذف کنیم؛ زیرا، فقط به دلال­‌ها سود می‌رساند؛ نه تولیدکنندگان واقعی.   رئیس سازمان برنامه و بودجه هم کنار وزیر صمت و مقابل خانم شیدایی نشسته بود؛ امیدوارم سخنان خانم شیدایی را شنیده باشند.     چشمم به خانم مرضیه ابراهیمی افتاد که عضو هیئت علمی پژوهشگاه رویان است و مدیرعامل یک شرکت دانش‌­بنیان در حوزه سلول درمانی و تشخیص زودهنگام مقاومت دارویی در بیماران سرطانی. زن بودن در حوزه تولیدات سلامت­‌محور را بسیار سخت ترسیم می‌کرد؛ چرایش را که پرسیدم، پاسخ داد: سیاستگذاران این حوزه، عمدتاً مردانی هستند که باید با خودشان در بازار رقابت کنیم.   با این وجود، می‌­گفت: شرایط نسبت به گذشته برای زنان راحت‌­تر شده و سریع‌­تر می­‌توانند تبدیل به تولیدکننده‌­ای موفق شوند؛ چراکه دولت­‌های مختلف، هرکدام شرایط تحصیل و حرفه‌­آموزی را به نحوی برای زنان تسهیل کرده‌­اند. اکنون هم راهکار‌هایی وجود دارد تا زنان، موفق­‌تر شوند. به طور مثال، باید در مسابقات، همایش‌­ها و سایر برنامه­‌های علمی، زنان را با زنان مقایسه کنند و همینطور، فعالیت معاونت امور زنان ریاست جمهوری باید در حوزه سیاستگذاری، عمیق‌­تر شود و گسترش یابد.   خانم مریم گل‌­آبادی هم مدیرعامل یک شرکت دانش‌بنیان دیگر بود که او هم مثل خانم ابراهیمی، سروکارش با ژنتیک بود، اما برای تولید بذر‌های هیبریدی یا همان اصلاح شده برای صیفی‌­جات گلخانه‌­ای و فضای باز.   می­‌گفت: این بذر‌ها برای نخستین بار است که در کشور تولید می­‌شوند و ایران حدود ۹۰ تا ۹۵ درصد نیازش به آن‌­ها را با واردات رفع می‌­کند. گاهی شاهد حضور بذر‌هایی از آمریکا یا حتی رژیم صهیونیستی در بازار هستیم که نشان‌دهنده فعالیت گسترده قاچاقچیان در این حوزه است و باید به تاثیر این بذر‌ها در سلامت بذرهای تولیدشده نیز دقت کنیم. این‌­ها نیازمند خودکفایی در تولید بذر‌های کشاورزی است، اما وزارت جهاد کشاورزی باید همتش را در این حوزه بیشتر کند.   این خانم تولیدکننده هم عقیده داشت که شرایط برای کارآفرینی و تولیدکننده شدن زنان، نسبت به گذشته تسهیل شده و نمی‌­توان گفت که زنان برای فعالیت در حوزه‌­هایی مانند خودکفایی کشاورزی، با مانعی بزرگ‌­تر از آن­چه که برای مردان وجود دارد، رو‌­به‌­رو هستند.   در حین صحبت با او، یک دختربچه را دیدم که با لباس زیبای بختیاری قرمز، روی زمین نقاشی می­‌کشید. برای رهبر انقلاب هدیه‌­ای هم آورده بود؛ یک تابلو فرش دستباف که در کارگاه مادرش بافته شده بود. مادرش لباسی به همان زیبایی و فقط با رنگ آبی به تن داشت. خانم معصومه خورشیدی توانسته برای ۷۰ نفر از زنان سرپرست خانوار و زندانی، شغل ایجاد کند.     معصومه خانم می­‌گفت: مسئولان باید برای ایجاد چنین مشاغلی از سوی زنان، تسهیلات بیشتری و با شرایط آسان‌­تری در نظر بگیرند تا یک زن اگر تصمیم به تولید داشت، بتواند هم‌زمان مادر و همسر هم باشد.   او گلایه­‌هایی هم از عملکرد دولت در توسعه صادرات فرش دستباف داشت که تحریم خارجی شده، اما دولتی‌­ها برای حضور این فرش‌­ها در نمایشگاه‌­های خارجی، تسهیلاتی در نظر نمی­‌گیرند و یک تولیدکننده، باید بیش از ۴۰۰ میلیون تومان برای به نمایش درآوردن محصولات، هزینه کند.   مشغول نوشتن بودم که صدای دویدن دختربچه‌­ها حواس من را به سمت یکی دیگر از خانم‌­ها کشاند. چهره‌­اش از پشت ماسک، به نظرم آشنا آمد. خانم مینا مهرنوش بود؛ همکار آقای یونچی در همان مسابقه تلویزیونی که در پیش­‌تولیدش همکاری می­‌کردم.   در شرکتش نرم­‌افزاری تولید کرده که از سوی کارگروه اقتصاد دیجیتال نیز، برگزیده شده است. یک شبکه فارسی­‌زبان آن طرف آبی، او را به خاطر تولید این نرم‌­افزار که سعی در رقابت با یکی از نرم‌­افزار‌های خارجی دارد، عامل حکومتی معرفی کرده و نرم‌­افزار را تخریب می‌کند.   این خانم کارآفرین تفاوتی میان زنان و مردان در ذات کسب‌­وکار‌ها نمی­‌دید و می‌­گفت که زنان نسبت به گذشته بسیار راحت‌­تر می‌­توانند کسب­‌وکار خودشان را داشته باشند، اما قانع کردن مدیران برگزارکننده مناقصات برای سپردن کار‌ها به زنان را کار دشواری می‌دانست.     خانم زهرا احمدی هم عضو هیئت علمی دانشگاه هنر و مدیر یک مرکز شتاب­‌دهنده در این دانشگاه است که با هدف رفع موانع موجود در مسیر توسعه تولید و صادرات فرش دستباف و صنایع دستی ایرانی به راه افتاده است.   او که بعد از اتمام دوره دکتری از آمریکا به ایران برگشته، می­‌گوید: برگشتم تا در محیط علمی دانشگاه، کمک کنم که دانشجویان برای رفع این موانع، ایده بدهند.   بخشی از سخنان او مرا یاد آذر سال ۱۳۹۷ انداخت؛ آن­‌جا که می‌­گفت: برخی از مدیران دانشگاه مانع از تخصیص فضا‌های خالی و بدون استفاده دانشگاهی برای فعالیت افرادی می­‌شوند که می­‌خواهند به سمت کارآفرینی و تولید بروند.   خانم احمدی حرکت کشور برای موفقیت زنان در این عرصه را نسبت به گذشته، حرکت رو به رشدی توصیف کرد؛ البته راهکار‌هایی هم داشت تا این حرکت، سرعت بگیرد. مثلاً می­‌گفت: برای این که زنان بتوانند در چنین مواقعی اثر لازم را داشته باشند، باید سهم آنان از مناصب مدیریتی بیش­تر شود. حتی قانون برنامه ششم توسعه هم مشخص کرده که ۳۰ درصد این مناصب باید به زنان اختصاص یابد. یکسری خلأ قانونی هم وجود دارد که باید در سیاست‌گذاری‌­ها مد نظر قرار گیرد؛ به طور مثال، مدت سربازی مردان جزو دوره خدمت آنان محسوب می­‌شود، اما مرخصی زایمان زنان، خیر.   خانم طاهره عزیزپوری هم که از سال ۱۳۸۹ فعالیت واحد پرورش ماهی خود را در دلفان لرستان آغاز کرده، آمده بود تا گلایه­‌هایش درباره تاخیر دستگاه‌­های اجرایی برای کمک به تامین مالی واحد‌های تولیدی کوچک و متوسط را به گوش مسئولان برساند. می‌­گفت برای خرید کالا‌هایی مانند غذای ماهی­‌ها و ژنراتور‌های برق که اگر نباشند در زمان کمبود برق تابستانی، ماهی­‌هایش تلف می‌­شوند، نیاز به تسهیلات دارد. مدارک مورد نیاز را هم تمام و کمال تحویل داده، اما ۶ ماه است که بنیاد برکت، او را به بانک معرفی نمی‌­کند. این در حالی است که اکنون با مبلغی که او درخواست داده، بسیاری از کالا‌های مورد نیاز را نمی‌­تواند تهیه کند.   خانم عزیزپوری می­‌گفت: زن بودن نتوانسته مانعی برای فعالیتش در حوزه تولید و کارآفرینی شود و با فرهنگ‌­سازی­‌هایی که صورت گرفته، دیدگاه جامعه هم نسبت به زنان تغییر کرده است. اکنون راحت­‌تر از گذشته می‌­تواند در ادارات محیط سنتی دلفان برای امور مربوط به واحد پرورش ماهی رفت و آمد کند، اما فرآیند‌های پیچیده اداری گاهی باعث می‌­شوند که نیاز به حضور در تهران داشته باشد. بهتر است مسئولان این فرآیند‌ها را الکترونیکی کنند تا یک زن کارآفرین، مجبور نباشد که از خانواده و محل کسب‌­وکارش برای گرفتن یک امضا، دور شود.   با خانم لیلا شهسواری رئیس هیئت مدیره یک شرکت مشهور تولید پوشاک چرم هم، صحبت کوتاهی داشتم. از نظر او، عمده مشکلات شرکتش مربوط به فرآیند‌های اداری بیمه و مالیات می‌­شد که باید در شرایط تورمی فعلی، تعامل بیشتری با تولیدکننده داشته باشند و امکان پرداخت اقساطی را برای او فراهم کنند. همچنین اگر آموزش‌­ها و فرهنگ­‌سازی‌های بیش­تری صورت گیرد، زنان ایرانی می‌­توانند موفق­‌تر هم باشند.   نظر خانم فاطمه گروسی هم، همین بود. او اولین تولیدکننده زعفران در استان قزوین است و گلایه­‌هایی از صنعت بسته­‌بندی در کشور دارد که خیلی مشتری پسند نیست و حتی زمانی که خودش برای ایجاد یک واحد بسته‌­بندی اقدام کرده، به راه پر پیچ و خم دریافت زمین از شرکت شهرک­‌های صنعتی برخورده است.   از ۷ هکتار زمین زیر کشت زعفران‌­ها و گل‌­های محمدی او، ۳۰ نفر به شغل رسیده­‌اند و با وجود مشکلاتی که دارد، می­‌گوید: خواستن، توانستن است و باز هم برای افزایش تولیدم تلاش می­‌کنم و هیچ تفاوتی میان زن و مرد در این رابطه نیست.   آخرین خانم کارآفرینی که فرصت هم‌­کلامی با او را داشتم، خانم معصومه شریف کاظمی بود. یک نمونه موفق از تلاش مدیران برای دلسرد کردن یک تولیدکننده. تولیدکننده فضای بازی است، نه اسباب بازی. همین موضوع باعث شده مسئولان ندادند که باید در کدام گروه شغلی قرار گیرد تا بتوانند به او مجوز بدهند.   ساده‌­تر بگویم: تلاش کرده با استفاده از روش­‌های روان‌شناسی، محیطی را ایجاد کند که در حین بازی، مفاهیم را به کودکان آموزش دهد، اما وزارت آموزش و پرورش اعلام کرده چنین مجوزی در فهرستش تعریف نشده، معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری هم جایی برای چنین شرکتی در فهرست شرکت‌­های دانش‌­بنیان نداشته – گویا روان‌شناسی جزو دانش­‌های بشری محسوب نمی­‌شود – و مسئولان دفتر صنایع خلاق وزارت صمت هم گفته­‌اند که نمی­‌دانیم باید در گروه شرکت­‌های تولید کالا به شما مجوز بدهیم یا تولید خدمت.   با این شرایط، نمی‌­تواند نام و نشان تجاری ثبت کند و کسب‌­وکارش را گسترش دهد. البته از حق نگذریم، شهرداری تهران اجازه داده در باغ کتاب و برج میلاد فعالیت کند. وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات و همینطور وزیر آموزش و پرورش و رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی هم از او قدردانی کرده‌­اند!   خانم شریف کاظمی می­‌گفت: برای حل این مشکلات، باز هم می­جنگم؛ چون در هر شرایطی می‌­توان رشد کرد و نباید با نه شنیدن، خسته شد. شرایط رو به بهبود است و کمی پیگیری مداوم نیاز دارد.   ...   کم کم باید گفت‌وگو‌ها را تمام کنم. قسمت اصلی دیدار دارد می‌رسد. دیدم آقا که آمد؛ همین‌­ها که ناراحت بودند از مشکلاتشان، با شور و شوق به نشانه احترام، برخواستند.   افرادی هم که مقابل آقا سخنرانی کردند، جنس افکار و جملاتشان، جنس غرورشان به خاطر موفقیت‌­هایی که کسب کرده­‌اند در شرایط سخت اقتصادی و تحریمی، جنس گلایه‌­هایشان از کم­‌کاری­‌ها و بعضاً سنگ­‌اندازی‌­های تحریم­‌کنندگان داخلی، شبیه بود به همین خانم‌هایی که با آن‌­ها صحبت کرده بودم.   آقا که سخنان خود را آغاز کردند، سخنان آن­‌ها را هم تایید کردند؛ یک حس خوب از اینکه درک می‌شوند.   راستش وقتی در حوزه صرفه­‌جویی آب و انرژی، افزایش بهره­‌وری و تلاش برای برداشت از صندوق توسعه ملی به مسئولان تذکر می‌دادند، انگار که قند در دلم آب می­‌شد.   هرچه نباشد، یک خبرنگار اقتصادی هستم؛ آن هم در حوزه انرژی. بار‌ها درباره تعلل دولت­‌های مختلف در اجرای قوانینی مانند اصلاح الگوی مصرف انرژی و تلاش آن­‌ها برای برداشت بیش­تر از صندوق توسعه ملی برای تولید انرژی بیش­‌تر، گزارش خبری تهیه کرده‌­ام.   ...   چند روزی از دیدارمان گذشته؛ راستش قبلاً گاهی که به آرشیو‌ها سری می‌­زدم و می­‌دیدم که خبرنگار‌هایی قبل از من هم چنین گزارش‌هایی را تهیه کرده‌­اند، احساس خوبی به من دست نمی‌­داد، اما اکنون که می‌­بینم هم آن تولیدکنندگان و هم آقایی که همیشه ادعای پیروی از او را داشته‌­ام، با امید از آینده سخن گفتند، دیگر شرمنده می‌­شوم از ناامیدی؛ باید بیشتر دوام بیاورم.   امید و مداومتی که از سخنان آقا و کارآفرینان و تولیدکنندگان حس می‌­کردم، شبیه بود به احساسی که از حدیث نصب شده در حسینیه امام خمینی (ره) درک کردم. امام باقر علیه السلام فرموده­‌اند: «ما مِن شَیءٍ أحَبَّ إلَى اللّهِ عَزَّ و جلَّ مِن عَمَلٍ یُداوَمُ عَلَیهِ» یعنی: «هیچ چیزی نزد خداوند، محبوب‌تر از کاری نیست که بر آن مداومت شود».   روایت از رقیه هویدا

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

کلیدواژه: رهبری کارآفرینی دانش بنیان تولیدکنندگان کارآفرین و تولیدکننده کارآفرینی و تولید تولیدکننده شدن خانم کارآفرین تولیدکننده شد نسبت به گذشته داشته باشند برای تولید بیش تر کار ها بذر ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۳۶۴۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مسابقه شترسواری زنان در عربستان (فیلم)

 

منبع: مهر

ویدئوهای دیدنی دیگر در کانال های آپارات و یوتیوب عصر ایران ???????????? کانال 1 aparat.com/asrirantv کانال 2 aparat.com/asriran کانال 3 youtube.com/@asriran_official/videos کانال عصر ایران در تلگرام